Πέμπτη ήταν, πριν λίγες μέρες, γύρω στις 6 το απόγευμα, που η καρδιά μας έχασε κάποιους χτύπους στο άκουσμα της είδησης. Ο πατήρ Νικήτας, ο δικός μας π. Νικήτας, έφυγε. Η ψυχούλα του πέταξε στον Θεό. Ο κόσμος φάνηκε να αδειάζει.
Και τώρα, λίγες μέρες μετά, στρέφουμε τα μάτια στον ουρανό και ψελλίζουμε "πατέρα μας Νικήτα, εμείς τα πνευματικά σου παιδιά, που στηριχθήκαμε στη φωτισμένη συμβουλή σου, που γονατίσαμε στο πετραχήλι σου, που σε νιώσαμε δίπλα μας στη χαρά μας και στη δυσκολία, σε παρακαλούμε, δώσε στην καρδιά μας τη βεβαιότητα και την ασφάλεια της παρουσίας και των πρεσβειών σου στον Κύριο. Μακαριστέ παππούλη μας, την ευχή σου να έχουμε...
Α.Μ.
Και τώρα, λίγες μέρες μετά, στρέφουμε τα μάτια στον ουρανό και ψελλίζουμε "πατέρα μας Νικήτα, εμείς τα πνευματικά σου παιδιά, που στηριχθήκαμε στη φωτισμένη συμβουλή σου, που γονατίσαμε στο πετραχήλι σου, που σε νιώσαμε δίπλα μας στη χαρά μας και στη δυσκολία, σε παρακαλούμε, δώσε στην καρδιά μας τη βεβαιότητα και την ασφάλεια της παρουσίας και των πρεσβειών σου στον Κύριο. Μακαριστέ παππούλη μας, την ευχή σου να έχουμε...
Α.Μ.